2005 ജൂലൈ 5
ഒരു ശിഷ്യന്റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക്‌..
ഒരു ശിഷ്യന്റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക്‌..
ഡോക്ടര്‍ ദീപു വന്ന ദിവസം.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ 12 പുറകിലേക്ക് ഓടി പോയി മനസ്സ്..ബംഗ്ലാദേശിലെ ധാക്കയില്‍ നിന്നാണ് അവന്‍ വന്നത്.അവിടെ നിന്ന് മെഡിസിന്‍ പഠിച്ച ശേഷം ഉള്ള വരവ്.നാട്ടില്‍ അവനു ബന്ടുക്കള്‍ ആരും ഇല്ല.എങ്കിലും അവന്‍ പഠിച്ച,താമസിച്ച സ്ഥലം തേടി വന്നു.അവിടെ അവന്‍ അക്ഷര തിരക്കി നടന്നു.ഒടുവില്‍ കണ്ടെത്തി..അപ്പോളേക്കും ഞങ്ങള്‍ പല സ്ഥലം മാറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു...
"എന്നെ അറിയുമോ..?"
മെലിഞ്ഞു കൊലുന്ന വെളുത്ത പയ്യന്‍ ചോതിച്ചു..
കറുത്ത പുരികങ്ങള്‍ കൂട്ടിമുട്ടുന്ന തീഷ്ണ മായ കണ്ണുള്ള അവനെ തേടി ഞാന്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ 12 പുറകിലേക്ക് ഓടി .ഏഴാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കാന്‍ വന്ന മുന്‍ ശുണ്ടിയുള്ള ,എന്നും ഓരോ തരം അസുഗതാല്‍ ക്ലാസ്സില്‍ പോകാത്ത,നന്നായി പഠിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി...
"ദീപു അല്ലെ"
ദേവിയുടെ അനുജന്‍ അല്ലെ..
എന്റെ തിരിച്ചറിവ് അവനെയും അമ്പരപ്പിച്ചു..
ഒന്നും മാറുന്നില്ല,മായുന്നില്ല.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മായ്ക്കാന്‍ കഴിയാത്ത വിധം ചില ബന്ധങ്ങള്‍ ഭാക്കി നില്‍ക്കുന്നു.
അവര്‍ പഠിപ്പ് കഴിഞ്ഞു മടങ്ങി പോയപ്പോള്‍ നല്‍കിയ ഒരു മേശ ഇപ്പോളും മറന്നിട്ടില്ല.
അന്നത്തെ ദാരിദ്ര്യ തീയില്‍ പെട്ട് കത്തി പോയെങ്കിലും പക്ഷെ സ്നേഹ സ്മരണകള്‍ നിത്യ വസന്തങ്ങള്‍ ആണ്.
ഇനിയും വരും..
അവന്‍ പോയി.ഇപ്പോള്‍ യു .കെ.യില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നു.
വെറും ഒരു വര്ഷം മാത്രം മലയാളം പഠിച്ച ഒരു കുട്ടി ആ ബന്ദം ഇത്ര വര്ഷം സൂക്ഷിച്ചു വെച്ച അദ്ഭുതം ബാക്കി നില്‍ക്കുന്നു.
എന്തെല്ലാം സമ്മാനങ്ങള്‍..ഗുരു ധെക്ഷിനകള്‍
